Hoe een moeder de genen van de baby in haar baarmoeder beinvloed

Moeder natuur wil het kindje voorbereiden op de wereld waar ze in terecht gaan komen. Moeders en vaders leven in deze wereld. Daarom worden hun percepties doorgegeven aan het kindje. Deze eerste imprints worden al tijdens de conceptie gevormd. 

Dat gaat verder tijdens de ontwikkeling in de baarmoeder. Een kindje in de baarmoeder leeft in een wereld vol vibraties. Alle gedachten, gevoelens, intenties, lichamelijk reacties en ervaringen zijn voor het kindje voelbaar in het veld. Het kindje zwemt er letterlijk in. Iedere impuls die door de moeder heen stroomt, wordt doorgegeven aan het kindje in haar baarmoeder.

Leeft de moeder in een geweldige liefdevolle realiteit, dan doet haar ongeboren kindje dat ook. Was de moeder daarentegen niet zeker van haar plek in de wereld, gestrest of angstig, dan is dat ook de realiteit die ze doorgeeft aan het kindje in haar baarmoeder. Dat maakt dat een moeder de realiteit van haar kindje al tijdens de zwangerschap co-creëert. 

Via een concept genaamd epigenetica wordt de expressie van genen van het kindje afgestemd op deze perceptie. Daarmee is de genetische uitdraai van een kindje afgestemd op de percepties van met name de moeder. Onze moeders zijn dus ware genetisch ingenieurs!

Hoe werkt dat? De chemische reacties in het lichaam van de moeder geven  dezelfde chemische reacties in het lichaam van het ongeboren kindje. Met andere woorden: is de moeder gelukkig dan is het kindje in haar baarmoeder dat ook.

Is een zwangere moeder daarentegen gestresst dan wordt haar vecht- of vluchtsysteem geactiveerd, en daarmee ook dat van het kindje in haar baarmoeder. Dat activeert twee fundamentele processen: (1) Om te kunnen vechten of vluchten trekken de bloedvaten samen en wordt er bloed naar de armen en benen gepompt (want: bloed is energie). (2) Aangezien je in een levensbedreigende situatie niet afhankelijk bent van logica en bewuste redenering wordt er minder bloed naar de voorste delen van de hersenen gepompt. Dit vergroot de reactiviteit en daarmee de kans op overleving.

Wat betekent dit voor het kindje in haar baarmoeder? De delen van het lichaam die meer bloed krijgen ontwikkelen zich sneller. Hierdoor ontwikkeld het kind automatische reactieve reflexen, het maakt een kind klaar om te vechten of vluchten. Moeder natuur creëert daarmee een kind dat is voorbereid op dezelfde stressvolle realiteit als die de ouders waarnemen. Dit kan de intelligentie van het ongeboren kindje met wel 50% doen verminderen. 

Dezelfde foetus die zich in een gezonde, gelukkige en harmonieuze omgeving ontwikkeld, creëert een lichaam dat totaal anders geprogrammeerd is. Het is gericht op onderhoud en groei van het lichaam en de geest. Elke moeder speelt daarmee een cruciale rol in de emotionele, fysieke, mentale en spirituele staat van haar kindje.

Daarmee heeft ze niet alleen een enorme verantwoordelijkheid voor het kindje in haar baarmoeder. Moeders leveren daarmee ook een essentiële bijdrage aan de transformatie die we als mensheid kunnen doormaken. Via haar kan een nieuwe wereld geboren worden. Een grootste rol die veel eerbied verdient.

Door verantwoordelijkheid te nemen voor de vibraties in haar veld en daar met een open hart op te reageren, geeft ze het kindje in haar baarmoeder datzelfde prachtige geschenk. Toch is de kans groot dat onze moeders niet verlicht waren. Net zoals de kans groot is dat jij als moeder waarschijnlijk ook niet verlicht zal zijn.

Gelukkig laat epigenetica zien dat die meegekregen programma’s niet de rest van ons leven in steen gegrift staan. We zijn dus nooit het slachtoffer van de vibraties die we van onze moeder hebben meegekregen. In iedere levensfase kunnen er obstakels omhoog komen die ons iets vertellen over ervaringen en overtuigingen die we hebben geïnternaliseerd. Het is aan ons dit proces te omarmen en de overtuigingen die ons niet (meer) dienen te transformeren. Door deze patronen, overtuigingen, ervaringen of gedachten in jezelf te transformeren, ruim je veel van deze meegekregen percepties op.